Mangar, mangante

O que vou contar non se aplica totalmente ao mangar galego, que é unha versión reducida e castelanizada do mangar galego-portugués

A RAG di mangar verbo transitivo1 Poñerlle o mango a [unha ferramenta]. Mangou a legoña cun pau de castiñeiro. SINÓNIMO manchar ANTÓNIMO desmangar2 popular Utilízase como comodín con valores diversos segundo os casos: dar, pegar. Mangoulle unha do revés. enviar, devorar. Despois do cocido aínda lle mangou dous pratos de arroz con leite. botar, poñer. Mangámoslle un remendo e queda coma nova. tirar, lanzar. Colleuno e mangouno no río. colgar, pendurar. Chegou e mangou o abrigo no colgadoiro. en construcións negativas equivale a folgar en vez de traballar, non dar pancada. Non a mangou en todo o día.

Mentres que en portugués

man·gar

- Conjugar
(origem controversa, talvez do romani mangar, pedir, mendigar)

verbo transitivo e intransitivo

1. [Informal]  Fingir seriedade, mentir por brincadeira (ex.: ela só pode está a mangar comigo; eles são uns brincalhões, estão sempre a mangar). = BRINCAR, CAÇOAR, GOZAR

2. [Informal]  Fazer troça (ex.: mangaram dele por causa do bigode). = CAÇOAR, CHACOTEAR, ESCARNECER, GOZAR, MOTEJAR, TROÇAR, ZOMBAR

3. [Portugal: Minho]  Enfiar o cabo (na ferramenta). = ENCABAR

4. [Brasil]  Mendigar; solicitar.

5. [Brasil: Sul]  Ser lento. = DEMORAR, REMANCHAR

Palavras relacionadas:

manga, mango, , cão, mangação, , pano

Ata en Brasil podemos ver Mendigar é Finxir seriedade, mentir

Polo tanto Mangar pode vir tamén de

meang1, f. (gs. meinge, npl. ~a, gpl. ~).Wile; guile, deceit. Astucia, engano

O mangante galego poderiamos retraducilo a "vive do conto, vive sen traballar", mendiga, utilizando astucias e enganos. Polo tanto coa mesma orixe.