A medida do tempo

Ainda que non é o primeiro salto na concepción humana da medida do tempo, este será o primeiro exemplo que poñeremos aquí, en celtia, sobre os cambios de recoñecemento e cambio de escala do tempo. A pregunta é hai canto tempo existe o mundo? E as respostas...

Ernest Rutherford, primeiro barón Rutherford de Nelson, físico británico nado en Nova Zelanda. Rutherford estaba traballando nesta nova cousa chamada "radioactividade". Máis concretamente, estaba tentando medir a "vida media" de diferentes átomos radioactivos. Agora, nos tempos de Rutherford, a maioría da xente aceptaba que o mundo tiña máis de 6.000 anos, pero había todo tipo de estimacións dispoñibles.

Coñeciamos os dinosauros e outras formas de vida extinguidas, pero había todo tipo de estimacións por todas partes. Unha moi curta baseouse na enerxía térmica do sol. Outra baseábase na salinidade dos océanos. Outros baseáronse en procesos que construíron volcáns. Ningún deles estaba de acordo entre eles. Entón, un día, Rutherford estaba a traballar cun anaco de mineral de uranio chamado pechblenda. Era obvio que un dos átomos, o uranio-238, tiña unha vida media bastante longa porque unha mostra con moito U-238 non sería tan radioactiva. Tamén era obvio (porque Rutherford e outros o resolveron) que o U-238 pasaría por unha serie de pasos a través doutros isótopos atómicos ata converterse en chumbo, que non era radioactivo. Entón, Rutherford comparaba a cantidade de U-238 e chumbo na súa mostra, e combinou esta información coa súa información sobre canto tempo a vida media do U-238 estaba baseada en cantos átomos nunha mostra se desintegrarían nun determinado período de tempo e cando fixo as matemáticas...

Saíu correndo do edificio e atopou o xeólogo máis próximo que puido atopar. E preguntou: "Cal é a mellor estimación da idade máxima da Terra?" O xeólogo respondeu que non era unha pregunta resolta, pero o mellor que traballaran foi que a evidencia baseada na formación do volcán era duns dez millóns de anos. "Non é posible", respondeu Rutherford "Este anaco de pechblenda ten polo menos 750 millóns de anos".

Rutherford publicouno. Outros científicos pronto replicaron o traballo. Pronto atoparon rochas aínda máis antigas. Lord Kelvin, que dera unha das estimacións máis baixas baseadas na súa teoría de que o sol funcionaba por compresión de gas, só puido asentir lentamente cando Rutherford suxeriu que o sol estaba alimentado pola radioactividade e podería ser moito máis vello. Entón, anos despois, Hubble e Patterson seguen a pensar.

Edwin Hubble comezou a mirar as liñas espectrais das galaxias e deuse conta de que canto máis lonxe estaba unha galaxia, máis rápido se afastaba de nós. Atopou galaxias que non podían estar a menos de catro mil millóns de anos luz de distancia. Máis tarde os astrónomos atoparon obxectos aínda máis distantes e a cifra actual é duns 13.000 millóns de anos luz.

Clair Patterson, despois de crear a sala limpa moderna para evitar a contaminación das súas mostras polo chumbo atopado na gasolina, aplicou as técnicas de Rutherford aos meteoritos e levou a formación do sistema solar a hai 4.500 millóns de anos. Entón, no espazo dos últimos 110 anos aproximadamente, pasamos dun universo que pensamos que podería ter só uns poucos miles de anos, a un onde claramente ten miles de millóns de anos.

Agora podemos revisar, seguindo a wikipedia inglesa, https://en.wikipedia.org/wiki/Dating_creation cales foron as teorías anteriores, moitas baseadas na Biblia sobre a data da creación do Universo, fixándonos só despois do século X:

Despois da publicación do Texto Masorético, con todo, a creación de datacións ao redor do 4000 a. C. tornouse común, e foi recibida con amplo apoio. Os cálculos propostos da data de creación utilizando o Masorético desde o século X ata o século XVIII inclúen: Marianus Scotus (4192 a. C.), Henry Fynes Clinton (4138 a. C.), Henri Spondanus (4051 a. C.), Benedict Pereira (4021 a. C.), Louis Cappel (4005 a. C.), James Ussher (4004 a. C.), Augustin Calmet (4002 a. C.), Isaac Newton (3998 a. C.), Petavius ​​(3984 a. C.), Theodore Bibliander (3980 a. 3977 a. C.) [baseado no seu libro Mysterium Cosmographicum], Heinrich Bünting (3967 a. C.), Christen Sørensen Longomontanus (3966 a. C.), Melanchthon (3964 a. C.), Martín Lutero (3961 a. C.), Cornelius Cornelii a Lapide (3961 a. Lightfoot (3960 a. C.), Joseph Justus Scaliger (3949 a. C.), Christoph Helvig (3947 a. C.), Gerardus Mercator (3928 a. C.), Matthieu Brouard (3927 a. C.), Benito Arias Montano (3849 a. C.), Andreas Helwig (3836 a. C.).

Entre as estimacións ou cálculos da creación masorética para a data de creación só a cronoloxía específica do arcebispo Ussher que data a creación no 4004 a. C. converteuse na máis aceptada e popular, principalmente porque esta data específica foi anexa á Biblia do Rei James.

O canto de Nadal polaco Wśród nocnej ciszy contén o texto Cztery tysiące lat wyglądany (Mirado durante catro mil anos) relacionado con Xesús, que tamén corresponde á data de creación baseada no Texto Masorético.

Táboas alfonsinas Afonso X de Castela encargou as táboas alfonsinas, compostas por datos astronómicos baseados na observación, a partir das cales se calcula que a data da creación é o 6984 a.C. ou o 6484 a.C.

Pero a pregunta que podedes facer é que ten que ver esta medida do tempo de moitas culturas  que falan duns 6000 anos de existencia do mundo, maioritariamente, ata a chegar a actual de 13.500 millóns de anos con celtia?

Pois ben a teoría do indoeuropeo vén do século XIX onde ainda se cria nos 6000 anos de existencia de mundo e onde se asenta a idea da existencia da creación do indoeuropeo nas chairas de Ucrania, hai 6000 anos, xustamente. Sónavos a cifra? Xusto, xusto cando se acaba de crear o mundo. E esa cifra de anos pervive durante case 200 anos mentras todas as cifras científicas van cambiando. Non hai que dicir que é unha das razóns polas que opino que as novas teorías do indoeuropeo e os yamnayas son unha teoría continuadora do nazismo e da medida do universo medievais. Simplemente hai que multiplicar quizais por 100 a idade do indoeuropeo, remontándose a orixe da fala humana. Son teorías que usan datos coñecidos de 6000 anos sen ningún fundamento nin feitos constatados e constatables. Xa sei que non é facil, pero algún argumento poderemos dar para opinar o contrario.