O extraño caso de Gondo en Gondomar

Está totalmente asentado na bibliografía e na crenza popular que Gondomar é de orixe xermánica, dun señor Gundemaro que posuía ali terras, ou algo así.  Seguindo a lei, xa moi recorrida nesta web, de como pindirico vén de Píndaro. Ata a páxina do concello de Gondomar o conta

https://concellodegondomar.gal/es/13-historia di que

"A orixe de Gondomar estaría relacionada coa presenza dun asentamento xermánico ao mando dun xefe chamado Gundemaro. "

Pero Gondo non é Gunde, similar, pero nada que ver. Nin maro é mar. Ídem.

Ademais resulta que en Galicia temos Gondos a esgalla e ningún Gunde... Temos Abegondo, Mabegondo e Bergondo, por exemplo.  O que significan estes nomes dos concellos galegos con Gondo a verdade é que me levou un ano deducilo. Non está claro como chegar a saber que significan Abegondo, Mabegondo, Bergondo, e Gondomar en celta galego. A verdade que a solución dista moito da fachenda de ser xermánico e fala das mulleres galegas, posiblemente embarazadas. Neste momento de decaemento da poboación galega vennos moi ben lembrar que os nosos antergos celebraban co nome do lugar o próximo nacemento dun fillo.  Celebraban á muller que ía ter un fillo.

Agora teño que darlle o pésame a Méndez Ferrín que esta temporada repetiu nos seus artigos da Opinión de Coruña, moi interesantes, sen dúbida, que Gondomar é xermánico. Ademais doutras localidades que eu non creo que teñan nada que ver co xermánico. É verdade, e eu non o dubido, que 30.000 soldados suevos entraron en Galicia, León, Asturias e norte de Portugal dominando a Gallaecia durante cento e pico de anos. O primeiro reino europeo. De acordo, e a expléndida exposición de Ourense contóunolo. Outro dos records dos galegos.

En contra desta idea, está a idea que contarei noutra páxina, de que as invasións nun lugar moi poboado case non deixan trazas (en contra do que nos ensinaron en Historia, viñan os godos e desaparecían os celtíberos previos..., viñan os árabes e xa non quedaban cristiáns en Al-Ándalus...). É posible que as trazas culturais deixadas sexan máis profundas e incluso a identificación, a Suevia, o querer ser xermánico, a fachenda de selo, sexa moi importante. As trazas étnicas, moi pequenas.

Quero contar, sen embargo, que o artigo de Méndez Ferrín en La opinión descubrindo como Menéndez Pidal retorce a Historia para descubrir que somos español, español, español.... desde o paleolítico resultoume moi interesante. Eu penso que, probablemente, estas pequenas perlas da orixe celta da toponimia galega non están contadas e deducidas hai cen anos xa pola influenza de Menéndez Pidal e o seu intento de facer unha España centralizada, na que as persoas da periferia non teñen historia propia, nin ata 2 linguas propias, no caso dos galegos, nin son relevantes na Historia de  España porque o único relevante son os Reis Católicos e o Imperio, centrado en Madrid, claro.

En fin, en vez de ver a diversidade como unha riqueza, tratóusenos de ensinar que a riqueza é a uniformidade.

Vexamos cantos gondo rexistrados hai, ademais dos citados, demostrando que Gondo, así, tal cal, sen Gunde ningún, está na nosa cultura